Powtórka z Gry o Tron: House Lannister

by Mila

Słuchajcie mojego ryku! – zgodnie ze swoją dewizą od początku Gry o Tron członkowie rodu Lannisterów robią wszystko, żeby ich ryk usłyszał każdy w Siedmiu Królestwach i poza nimi. Czas przyjrzeć się ich losom i niekończącym się spiskom, w które wdają się Lannisterowie, odkąd tylko pojawili się na ekranie. W tekście prześledzimy również drogę kilku innych postaci nieodłącznie powiązanych z Lannisterami. [Jeśli to nie jest oczywiste, uprzedzam – tekst zawiera spoilery.]

Tywin

Głowa rodu Lannisterów, prawdopodobnie najbogatszy i najpotężniejszy człowiek w historii Westeros – przynajmniej według jego syna Tyriona. Służył jako Królewski Namiestnik Szalonemu Królowi, dopóki ten nie odmówił jego prośbie wydania Cersei za następcę tronu, Rhaegara. Ze swoich dzieci najbardziej nie lubi Tyriona, obwiniając go za śmierć żony przy porodzie oraz o przynoszenie wstydu rodzinie karłowatością – ale trzeba przyznać, że każde z jego dzieci potrafi go srogo rozczarować.

Choć nie pała szczególnym uczuciem do Tyriona, na wieść o jego pojmaniu przez Catelyn Stark, zbiera wojska, gotów odpowiedzieć na tę zniewagę. W zastępstwie swojego niespecjalnie rozsądnego wnuka prowadzi wojnę ze Starkami i dwoma Baratheonami. Kilkukrotnie dostaje cięgi od młodego Robba Starka, ale za to cały na biało w ostatniej chwili ratuje Królewską Przystań przed wojskami Stannisa. Twardą ręką rządzi jako Królewski Namiestnik, nieco trzymając w ryzach wnuka psychopatę, który chyba tylko przed nim czuje jeszcze jakiś respekt.

Wraz z Freyami knuje spisek przeciwko Starkom i zleca ich zamordowanie. Próbuje umocnić pozycję swojej rodziny, żeniąc Tyriona z Sansą i Joffreya z Margaery Tyrell, nieświadomie przyczyniając się do śmierci wnuka. Próbuje również wydać Cersei za Lorasa Tyrella, ale nieskutecznie. Jak przystało na człowieka, dla którego najważniejsza jest rodzina, nie wykazuje specjalnego poruszenia, kiedy jego wnuk zostaje otruty na własnym weselu. Być może dlatego, że w młodszym Tommenie upatruje mądrzejszego i bardziej potulnego władcy. Równie małe poruszenie wykazuje, kiedy przychodzi mu skazać na śmierć Tyriona za domniemane królobójstwo. To w połączeniu z faktem, że sypia z kochanką syna, którą w dodatku namawia do zeznawania przeciwko Tyrionowi, przelewa czarę goryczy – Tywin ginie zastrzelony z kuszy przez Tyriona i to w okolicznościach dalekich od godności, zważywszy, że siedzi wtedy w wychodku.

Tyrion

Młodszy syn Tywina, cierpi na karłowatość. Znany z tego, że pije i wie różne rzeczy. A także z miłości do prostytutek. I tego, że większość krewnych uważa go za zakałę rodziny, mimo że prawdopodobnie jest z nich wszystkich najmądrzejszy.

Towarzysząc dworowi króla Roberta w wyprawie do Winterfell, przed powrotem postanawia zobaczyć słynny Mur – po drodze między nim i Jonem Snowem nawiązuje się nić porozumienia. Niesłusznie podejrzany o zamach na Brana Starka zostaje porwany przez jego matkę Catelyn, która zawozi go do Eyrie i wytacza mu proces. Wiedząc, że na miejscu nie ma nikogo, kto zeznawał by na jego korzyść, Tyrion domaga się próby walki, która według starego zwyczaju ma rozstrzygnąć o jego niewinności. W zamian za sowite finansowe wynagrodzenie, jego czempionem zostaje najemnik Bronn, wygrywając walkę, oczyszczając Tyriona z zarzutów i zapoczątkowując ich długą przyjaźń.

Po tym jak młody król Joffrey wbrew wszelkiemu rozsądkowi przeprowadza egzekucję Neda Starka, Tyrion zostaje wysłany do stolicy, by trochę utemperować siostrzeńca jako Królewski Namiestnik. Sprawnie radzi sobie z pałacowymi intrygami i zaprowadza jako taki porządek na dworze Joffreya – co lord Varys kwituje pełnym uznania stwierdzeniem, że Tyrion nieźle gra w grę o tron. Planuje i dowodzi obroną Królewskiej Przystani podczas ataku Stannisa, za co chwała przypada potem Tywinowi. Podczas bitwy atakuje go jeden z ludzi Joffreya, ale zostaje uratowany przez Podricka – za co później nagradza chłopaka jego pierwszą w życiu wizytą w burdelu. Po bitwie Tyrion odkrywa, że ma szpetną bliznę na twarzy i że stracił pozycję Namiestnika. Na pocieszenie zostaje królewskim skarbnikiem i musi się mierzyć z bankructwem korony.

Aby zapewnić Lannisterom kontrolę nad Północą, zaaranżowane zostaje małżeństwo Tyriona z Sansą. Żadne z nich nie jest tym faktem zachwycone, ale Tyrion roztacza nad nią opiekę, zaprzyjaźnia się z nią i nie domaga się skonsumowania małżeństwa – ku uciesze jego kochanki Shae. Kiedy Joffrey zostaje otruty na własnym weselu z Margaery Tyrell, podejrzenie pada na Tyriona, z którym król miał fatalne relacje. Tyrion zostaje uwięziony i rozpoczyna się proces, który bardziej przypomina farsę. Na niekorzyść Tyriona zeznaje szereg osób przekupionych przez żądną zemsty Cersei – w tym także jego kochanka Shae. Jaime stara się załatwić złagodzenie kary i wysłanie Tyriona do Nocnej Straży, ale ten nerwowo nie wytrzymuje procesu i wybucha gniewem, żądając próby walki.

Jego czempionem zostaje Oberyn Martell upatrujący w pojedynku szansy zemsty na Górze, który zamordował jego siostrę i jej dzieci. Pojedynek kończy się przegraną i brutalną śmiercią Oberyna, a Tyrion zostaje skazany na śmierć. Jaime potajemnie pomaga bratu uciec. Przed wyjazdem Tyrion postanawia jeszcze wyrównać rachunki i morduje swojego ojca, a także, z pękającym sercem, Shae, którą znajduje w łóżku Tywina. Wyrusza z Varysem do Essos, gdzie mają spotkać się z Daenerys Targaryen. Po drodze zalicza kilka przygód, m.in. zostaje porwany przez Jorah Mormonta i sprzedany do niewoli, ale ostatecznie trafia przed oblicze Matki Smoków. Ta początkowo zamierza do zabić, ale ostatecznie postanawia uczynić Tyriona swoim doradcą. Pod jej nieobecność Tyrion rządzi Mereen, za co zostaje mianowany jej Królewskim Namiestnikiem. Znów musi trochę temperować monarchę i kiedy Daenerys staje się coraz bardziej bezkompromisowa, on jest jej głosem rozsądku. Po dotarciu do Westeros pomaga jej w planowaniu militarnej strategii, która jednak szybko zaczyna się sypać, a także doradza sojusz z Jonem Snowem, co nie bez problemów, ale w końcu się udaje. Organizuje negocjacje z Lannisterami, podczas których Jon Snow namawia do zawieszenia broni i wspólnego zajęcia się zagrożeniem zza Muru. Ostatnio widziany na statku, jak przyłapuje Jona Snowa odwiedzającego sypialnię Daenerys.

Jaime

Syn Tywina, brat bliźniak Cersei i starszy brat Tyriona, którego jako jedyny w rodzinie darzy sympatią. Jest członkiem Gwardii Królewskiej, co wiąże się z przysięgą, by nigdy nie mieć żony ani dzieci. Jaime rzeczywiście nie ma żony, ma za to trójkę dzieci ze związku z własną siostrą. Podczas służby dorobił się przydomka Królobójca, zabijając Aerysa II. Pogardzany za ten czyn, prawie nikomu nie zdradza, co go do niego popchnęło – w rzeczywistości zapobiegł katastrofie, kiedy do reszty już szalony Aerys planował wysadzenie całego miasta w powietrze. Towarzysząc królowi Robertowi podczas wizyty w Winterfell, zostaje przyłapany przez małego Brana Starka na nieobyczajnych praktykach z królową i by zapobiec ujawnieniu sekretu, zrzuca chłopca z wieży.

Kiedy Catelyn Stark błędnie oskarża o to zajście Tyriona i go aresztuje, Jaime staje do pojedynku z Eddardem Starkiem, ale nie jest im dane rozstrzygnąć tej walki. Opuszcza Królewską Przystań, by pomóc ojcu w prowadzeniu wojny przeciwko Starkom. Wygrywa kilka bitew, ale potem dostaje się do niewoli Robba Starka. Wbrew woli Robba zostaje wypuszczony przez Catelyn, która chce go wymienić na Sansę i Aryę, i w obstawie Brienne z Tarthu zmierza do Królewskiej Przystani. Po drodze oboje nabierają do siebie szacunku i nawiązuje się między nimi szorstka przyjaźń.

Kiedy zostają zatrzymani przez żołnierzy Starka, Jaime skutecznie przekonuje ich, by nie krzywdzili Brienne. Następnie próbuje ich przekonać, by dali mu odejść – ale cierpliwość żołnierzy się wyczerpuje i odrąbują mu prawą rękę. Dobija targu z Boltonem, by go wypuścił, i ratuje Brienne, które żołnierze każą walczyć z niedźwiedziem przy pomocy drewnianego miecza. Razem docierają do Królewskiej Przystani. Za namową Tyriona Jaime zaczyna trenować walkę lewą ręką w towarzystwie Bronna. Jest świadkiem śmierci Joffreya otrutego na własnym weselu. Próbuje przekonać siostrę, że Tyrion jest niewinny i nie brał udziału w zamachu na Joffreya, ale bezskutecznie. Po tym, jak Tyrion zostaje skazany na śmierć za rzekome królobójstwo, Jaime po kryjomu pomaga mu uciec do Essos.

Krótko potem Martellowie grożą śmiercią Myrcelli, Jaime namawia więc Bronna do pomocy i razem ruszają do Dorne, by uratować dziewczynę. Prawie im się udaje, gdyby nie to, że Ellaria Sand w zemście za śmierć Oberyna podaje dziewczynie truciznę. Jaime trzyma w ramionach córkę, gdy ta umiera. Relacja z ostatnim dzieckiem też nie układa mu się najlepiej – Tommen wyrzuca „wujka” z Gwardii Królewskiej i nakazuje mu wyjechać z miasta i odbić Riverrun. Po powrocie do Królewskiej Przystani Jaime zastaje obraz nędzy i rozpaczy: świątynię wysadzoną przez Cersei w powietrze razem z Margaery i niewinnymi ludźmi w środku, i samobójstwo Tommena, który nie mógł znieść śmierci żony i zdrady ze strony własnej matki. Z niepokojem patrzy na to, jak Cesei koronuje się na królową. Wyrusza do Wysogrodu, by rozprawić się z Tyrellami, którzy poparli Daenerys Targaryen, i konfrontuje się z Olenną Tyrell, która przed śmiercią przyznaje, że to ona otruła Joffreya.

W drodze powrotnej jego wojska zostają zaatakowane przez Dothraków i Daenerys na smoku. Jaime w dość samobójczym odruchu rusza w pojedynkę na smoka i Daenerys, ale zostaje powstrzymany przez Bronna. Po powrocie do Królewskiej Przystani kontaktuje się z nim Tyrion, prosząc o zorganizowanie spotkania Cersei z Daenerys. Towarzyszy Cersei podczas negocjacji w sprawie zawieszenia broni i zjednoczenia się przeciwko Białym Wędrowcom. Mimo tego, że Cersei ewidentnie okłamuje Daenerys, zapewniając o swojej pomocy, Jaime rzeczywiście decyduje się wspomóc sprawę i wyruszyć na Mur – mimo protestów Cersei i jej gróźb, że prędzej go zabije, niż pozwoli mu odejść. Przeczuwając blef, Jaime opuszcza siostrę, być może wreszcie częściowo wyrywając się spod jej wpływu.

Cersei

Żona króla Roberta Baratheona i matka trójki dzieci uważanych za jego dziedziców, mimo że ich prawdziwym ojcem jest jej brat bliźniak Jaime. Jej małżeństwo z Robertem nie miało większych szans na powodzenie, choć ona początkowo była młodym królem zauroczona – ten jednak wciąż darzył uczuciem nieżyjącą już Lyannę Stark. Gdy Ned Stark odkrywa jej kazirodczy sekret i grozi wyjawieniem go Robertowi, Cersei zaczyna knuć spisek przeciwko niemu, co ostatecznie doprowadza do jego egzekucji. Przykłada też rękę do „nieszczęśliwego” wypadku Roberta na polowaniu, co kończy się śmiercią króla.

Po koronacji Joffreya chce rządzić w jego imieniu jako regentka i frustruje się, gdy ojciec powierza Tyrionowi funkcję Królewskiego Namiestnika. Frustracja i podejmowanie impulsywnych decyzji pod wpływem złości to jej znak szczególny. Skupia się głównie na tym, by podkopywać pozycję namiestnika i grozić wszystkim dookoła. Nieustannie podejrzewa Tyriona o spiskowanie przeciwko niej i knuje, jak się go pozbyć. Czasem miewa dość cyniczne momenty mądrości, zwłaszcza gdy dzieli się z Sansą przemyśleniami na temat roli kobiety w małżeństwie, a także o używaniu seksualności jako broni i narzędzia manipulacji.

Podczas ataku Stannisa na Królewską Przystań jest gotowa zabić siebie, swoje dzieci i damy dworu, byle tylko nie wpaść w ręce żołnierzy Stannisa – bitwa jednak zostaje wygrana. Czuje się zagrożona, kiedy zaaranżowane zostaje małżeństwo Joffreya z Margaery Tyrell. W przeciwieństwie do Cersei, która potrafi rządzić tylko poprzez sianie strachu i sypianie z własnymi krewnymi, Margaery dużo lepiej radzi sobie z podbijaniem serc tłumów i subtelnym manipulowaniem mężczyznami. Jej frustracja narasta, gdy zdaje sobie sprawę, że Joffrey wyżej ceni sobie zdanie przyszłej żony niż matki – a schemat ten ma się powtórzyć także w przypadku młodszego Tommena.

Kiedy Joffrey zostaje otruty na swoim weselu, Cersei trzyma go w ramionach i oskarża Tyriona o królobójstwo – od tej pory robi wszystko, żeby się na nim zemścić. Po koronacji Tommena znów usiłuje rządzić za niego, popada też w coraz większy konflikt z Margaery. Czując, że przegrywa, knuje spisek przeciwko Tyrellom, włączając w to sprawy wiary i najwyższego kapłana – Loras Tyrell zostaje aresztowany za homoseksualizm przez religijnych fanatyków, wkrótce pojmana zostaje również Margaery pod zarzutem składania fałszywych zeznań na korzyść brata. Spisek jednak szybko wymyka się Cersei z rąk, a ona sama trafia w ręce fanatyków oskarżona o kazirodztwo, królobójstwo i zdradę. Złamana przez uwięzienie i głodówkę, przyznaje się do sypiania z kuzynem i jeszcze przed procesem musi odbyć marsz wstydu: nago i z ogoloną głową przejść ulicami miasta, z septą krzyczącą za nią „wstyd!”.

Dalej los nie ma dla niej nic lepszego – Jaime wraca z Dorne z wieścią o śmierci ich córki Myrcelli. Kiedy Tommen zarządza, że proces matki ma się odbyć przed obliczem kapłanów, Cersei – wysadza w powietrze świątynię z Margaery, Najwyższym Septonem i setkami niewinnych ludzi w środku, popychając tym samym swoje trzecie i ostatnie dziecko do samobójstwa. Po śmierci Tommena koronuje się na królową. Teraz już zupełnie otwarcie sypia z bratem, snując marzenia o nowej dynastii Lannisterów – a wkrótce zaczyna sugerować, jakoby znów miała być w ciąży. Prowadzi wojnę z Daenerys, mści się na Tyrellach i Ellarii Sand i sprzymierza się z Euronem Greyjoyem, zdradliwie obiecując mu małżeństwo. Zgadza się negocjować zawieszenie broni z Daenerys i wspólne wystąpienie przeciwko Białym Wędrowcom, ale okłamuje wszystkich, przekonując o gotowości do pomocy, kiedy tak naprawdę zamierza dalej toczyć wojnę, pozwalając najpierw, by armia nieumarłych zdziesiątkowała jej przeciwników. Zszokowany jej postawą Jaime odchodzi, tym razem chyba na dobre – Cersei próbuje do zatrzymać, grożąc mu śmiercią, ale ostatecznie nie potrafi się zdobyć na wydanie rozkazu.

Joffrey

Najstarszy syn Cersei, oficjalnie dziedzic Roberta Baratheona, faktycznie owoc kazirodczego związku Cersei i jej brata bliźniaka. Małostkowy psychopata i to z dzieci, które Cersei po cichu uważa za karę od bogów za sprzeciwianie się prawom natury. Zgodnie z wolą „ojca” zostaje zaręczony z Sansą Stark. Po śmierci króla Roberta oświadcza, że chce być koronowany najszybciej, jak to możliwe – czemu sprzeciwia się Ned Stark, który zgodnie z wolą zmarłego króla miał pełnić rolę regenta, a na dodatek jest już świadomy prawdziwego pochodzenia Joffreya. Za tę zdradę Ned Stark ląduje w więzieniu, a potem – mimo błagań Sansy i rzekomej woli do okazania łaski ze strony Joffreya – zostaje ścięty.

Chłopak czerpie przyjemność z takich rzeczy jak: pokazywanie narzeczonej głowy jej zmarłego ojca nabitej na pal oraz zdzieranie z niej szat i bicie jej na oczach całego dworu. Kiedy w nadziei, że to rozładuje jego nadmiar energii, wujek Tyrion podsyła mu prostytutki, Joffrey robi z nich dość niestandardowy użytek, każąc jednej okładać drugą rogami wypchanego jelenia i mierząc do nich z kuszy. Bez mrugnięcia okiem zleca rzeź nieślubnych dzieci Roberta Baratheona. Kiedy niezadowolony poddany rzuca w jego kierunku krowim łajnem, Joffrey ze złością każe wymordować cały tłum zebrany na placu, prowokując zamieszki w mieście, z których zresztą ledwo uchodzi z życiem.

Podczas obrony Królewskiej Przystani przed Stannisem udaje mu się podkopać morale żołnierzy, kiedy zmyka do zamku, by czepić się mamusinej spódnicy. Po bitwie, którą udaje się wygrać dzięki wsparciu rodu Tyrellów, w podzięce zgadza się pojąć za żonę Margaery Tyrell i zrywa zaręczyny z Sansą, ku jej nieopisanej uldze. Ku uciesze większości widzów ginie na własnym weselu otruty przez zapobiegliwą Olennę Tyrell, która oszczędza w ten sposób swojej wnuczce małżeństwa z psychopatą.

Tommen

Najmłodsze dziecko królowej Cersei, słodki chłopiec o dobrym sercu. Przez długi czas jego głównym zainteresowaniem są małe kotki – do czasu, kiedy poznaje bliżej swoją piękną przyszłą żonę (i wdowę po jego starszym bracie), Margaery.

Po śmierci Joffreya zostaje koronowany na króla, ale z racji wieku i wrodzonej łagodności zbyt dużo się nie narządzi – w jego imieniu (i niekoniecznie za jego zgodą) władzę sprawują dziadek Tywin i matka Cersei. W wyniku niekończących się intryg i wzajemnej wrogości Cersei i Margaery, pozostaje rozdarty między miłością do matki i udanym małżeństwem. Produktem ubocznym tych knowań okazuje się jego gorliwe nawrócenie na wiarę w Siedmiu Bogów – ku rozpaczy Cersei, która ma już nieźle na pieńku z najwyższym kapłanem i którą wciąż czeka proces m.in. za nierząd i morderstwo króla Roberta. Młody król decyduje, że za swoje winy Cersei odpowie przed bogami i kapłanami, czym nieświadomie przypieczętowuje los swój i sporej rzeszy ludzi. Kiedy owładnięta mieszaniną strachu i żądzy władzy Cersei wysadza w powietrzę świątynię z królową Margaery i jej rodziną w środku, dla Tommena to już jest za dużo. Popełnia samobójstwo, wychodząc ze swojej komnaty oknem – i definitywnie czyni Cersei matką bez żadnych dzieci.

Myrcella

Słodka, urocza dziewczyna, która miała nieszczęście urodzić się w koszmarnie niekonwencjonalnej rodzinie. Zostaje wysłana do Dorne, gdzie ma poślubić młodego księcia Trystane’a – i przez chwilę wygląda na to, że chociaż do niej los się w tej rodzinie uśmiechnie. Trystane jest piękny, miły i obdarza dziewczynę uczuciem, a sama Myrcella dobrze odnajduje się w Dorne i znajduje sobie przyjaciółki.

Szybko jednak okazuje się, że przez cały serial Myrcella zalicza w zasadzie dwa osiągnięcia i to oba w jednym momencie. Po pierwsze – wykazuje się niezwykłą wyrozumiałością, gdy ujawnia swojemu ojcu-wujowi, że zawsze była świadoma jego romansu z matką. Po drugie, dokładnie w tym momencie, w którym tatuś-wujek Jaime trzyma ją w ramionach, Myrcella umiera otruta przez Ellarię Sand w zemście za brutalną śmierć Oberyna.

Bronn

Człowiek, który robi interes życia. Zaczyna jako wyjątkowo zdolny najemnik, ale wietrzy okazję poprawienia swojej pozycji, kiedy Tyrion Lannister zostaje oskarżony o zamach na życie Brana Starka i potrzebuje czempiona, który zastąpi go podczas próby walki. Bronn walkę wygrywa, zatrudnia się u Tyriona jako ochroniarz/zabijaka na posyłki, w zamian otrzymując trochę władzy i dużo więcej pieniędzy. Towarzyszy Tyrionowi, stopniowo się z nim zaprzyjaźniając, aż do jego ucieczki z Królewskiej Przystani po kolejnym, tym razem przegranym procesie – swoją drogą, ładna klamra.

Po drodze na chwilę zostaje mianowany dowódcą Straży Miejskiej w stolicy i pomaga wysadzić flotę Stannisa Baratheona w powietrze – za co Joffrey mianuje go rycerzem. Po tym, jak Jaime Lannister traci prawą rękę, Bronn pomaga mu trenować walkę lewą ręką. Kiedy Tyriona po raz kolejny czeka proces, tym razem o królobójstwo, Bronn wybiera bogactwo i pozycję ponad przyjaźnią – i daje się przekupić Cersei propozycją małżeństwa ze szlachcianką, która wkrótce odziedziczy zamek, w zamian za to, by nie reprezentował Tyriona podczas próby walki. Zamiast niego do walki staje Oberyn Martell i wszyscy wiemy, jak to się kończy. Obietnice Cersei też zazwyczaj nie kończą się dobrze – okazuje się, że Bronn dał się zrobić w konia, a jego przyszła żona i (co ważniejsze) jej zamek, przypadną w udziale komuś innemu.

Jaime namawia Bronna, by ten towarzyszył mu podczas wyprawy do Dorne po Myrcellę, obiecując mu jeszcze lepszą żonę i jeszcze lepszy zamek. Ta wyprawa też nie kończy się zbyt szczęśliwie, ale przynajmniej obietnica zamku wciąż pozostaje aktualna… choć Jaime cały czas odkłada to w czasie, trzymając Bronna obok siebie podczas odbijania Riverrun i zdobywania Wysogrodu. Kiedy Dothracy pod wodzą Daenerys na smoku atakują wojska Lannisterów, Bronn odwala numer prawie jak z Hobbita i rani smoka przy pomocy balisty, a potem w ostatniej chwili upewnia się, że Jaime nie popełni samobójstwa, w pojedynkę atakując smoka. Cały czas czekam, aż Bronn wreszcie dostanie swój zamek. I wiecie co? Byłoby zabawnie, gdyby razem z tym zamkiem dostał Żelazny Tron – to mogłoby być to zakończenie, którego zupełnie się nie spodziewamy.

Góra a.k.a. Gregor Clegane

Prawdziwy przyjemniaczek. Znany z wyjątkowej brutalności i wielki jak góra rycerz na usługach Lannisterów. Starszy brat Sandora Clegane’a zwanego Ogarem, któremu w dzieciństwie przypalił twarz żywym ogniem za to, że mały Sandor śmiał sięgnąć po jego zabawkę. Oprócz skłonności do agresji ma też cokolwiek porywczy temperament. Podczas wojny ser Góra lubuje się w najeżdżaniu wiosek, gwałtach i brutalnym mordowaniu ludzi. Lubi także wybierać sobie ofiary spośród jeńców i torturować je aż do śmierci.

Podczas Rebelii zostaje wysłany przez Tywina Lannistera, by pozbyć się żony i dzieci Rhaegara Targaryena. Brat Elii, Oberyn Martell, całe życie czeka na zemstę za te zbrodnie, aż nadarza się okazja podczas procesu Tyriona i próby walki, w której Gregor jest czempionem wystawionym przez Cersei. Pojedynek kończy się wyjątkowo nieestetycznie – ser Góra gołymi rękami rozgniata czaszkę Oberyna, który wcześniej rani go zatrutym ostrzem. Bolesna i nieestetyczna śmierć od trucizny nie staje się jednak udziałem ser Gregora – lubujący się w nieetycznych eksperymentach medycznych maester Qyburn w tajemniczy sposób zatrzymuje śmierć, tudzież przywraca Górę do jako takiego życia. Odtąd ser Gregor paraduje po świecie jako żywe, sine i cholernie silne zwłoki, służąc Cersei za osobistego ochroniarza.

Ogar a.k.a. Sandor Clegane

Młodszy brat Góry i osobisty ochroniarz Joffreya. Po tym, jak brat w dzieciństwie przypalił mu twarz, boi się ognia i nienawidzi Gregora. Służy Joffreyowi aż do momentu bitwy ze Stannisem – kiedy flota Stannisa zostaje wysadzona w powietrze i spalona dzikim ogniem, lęk Sandora bierze nad nim górę i sprawia, że unieruchomiony strachem Ogar ledwo unika śmierci podczas bitwy. Po tym wydarzeniu dezerteruje z zamiarem znalezienia się jak najdalej od Królewskiej Przystani. Próbuje przekonać Sansę Stark, której traktowanie przez Lannisterów wzbudziło jego współczucie, by uciekła razem z nim, ale ta odmawia.

Podczas podróży natyka się na Aryę Stark i porywa ją z zamiarem oddania rodzinie w zamian za okup. Ten plan się jednak nie udaje – gdziekolwiek Sandor zabiera Aryę, tam jej rodzina już nie żyje. Podczas wędrówek po królestwie nawiązuje się między nimi dziwna więź – choć Arya wciąż ma go na swojej liście osób do zamordowania w ramach zemsty, nabierają do siebie pewnego rodzaju szacunku. Ich drogi się rozchodzą, gdy spotykają Brienne z Tarthu, która zamierza walczyć z Ogarem i uratować Aryę. Ogar przegrywa pojedynek, a Arya zostawia go na śmierć i ucieka. Zostaje uratowany przez okolicznego kapłana, dołącza do Bractwa Bez Chorągwi i razem z nimi udaje się na Mur, by wesprzeć Nocną Straż i Jona Snowa w walce z Białymi Wędrowcami. Towarzyszy Jonowi w wyprawie za Mur po pokazowego zombiaka, a także podczas negocjacji z Lannisterami, gdzie ma szansę spotkać się ze znienawidzonym bratem i zapowiedzieć mu, że kiedyś go zabije.

Słuchajcie mojego ryku – czy potraficie sobie wyobrazić lepszą dewizę dla rodu, który dał światu Cersei Lannister i jej chaotyczną i cokolwiek spektakularną drogę do władzy? Zdziesiątkowany ród Lannisterów wciąż ma sporo do powiedzenia w wojnie o Westeros i Żelazny Tron. Jak dalej potoczą się ich losy, dowiemy się już niedługo – ósmy i ostatni sezon Gry o Tron startuje 14 kwietnia.

Przeczytaj także: