10 rzeczy, które pamiętają tylko najstarsi blogerzy

Kiedyś to było… W Polsce blogowanie zaczęło się stawać popularne w pierwszych latach XXI wieku – i był to bardzo specyficzny, trochę dziki okres, nie do końca przypominający dzisiejsze, wymuskane i sprofesjonalizowane blogowanie. Choć tego bloga prowadzę dopiero (?) od 2012 roku, śmiało mogę powiedzieć, że jako nastolatka załapałam się jeszcze na tę wczesną falę blogowania. Od 2005 lub 2006 roku pisałam opowiadanie w odcinkach osadzone w świecie Harry’ego Pottera, a wcześniej zdarzyło mi się też współtworzyć fan fiction o pewnym okołorockowym zespole… Jako że trochę zebrało mi się na nostalgię, przed wami dziesięć rzeczy, które pamiętam z tamtych czasów:

1. Blogi z muzyką w tle – wiecie, dla dodania nastroju albo w ramach ścieżki dźwiękowej do opowiadania. Rzecz jasna była to muzyka wgrana na bloga pokątnie, chałupniczo i niezgodnie z prawem… wtedy nikt się nie przejmował takimi rzeczami jak tantiemy czy prawa autorskie.

2. Komentarze zawiadamiające o nowych notkach – to były jeszcze czasy, kiedy o Facebooku i Twitterze mało kto słyszał… Pierwszą rzeczą, jaką robiło się po opublikowaniu wpisu, była wycieczka po zaprzyjaźnionych blogach i spamowanie komentarzami o treści: U MNIE NOWA NOTKA, ZAPRASZAM!

3. Blogi na Onecie i inne darmowe platformy – dziś zakładając bloga, przeważnie od razu zastanawiamy się nad własną domeną i serwerem, ale wtedy mało kto myślał o takich rzeczach. Tym bardziej, że mnóstwo platform oferowało możliwość prowadzenia bloga za darmo, zapewniało zaplecze techniczne, a także jakąś formę promocji ciekawych wpisów wewnątrz platformy. Jedną z największych tego typu platform miał Onet – a dzięki temu, że czasem nawet teksty z bardzo małych blogów trafiały na główną stronę Onetu, można było zaliczyć swoje pięć minut „sławy”. Jak ja z tym tekstem o czytaniu Cortazara.

4. Niekontrolowane reklamy na blogach – korzystanie z darmowych platform miało swoje minusy… Jednym z największych był kompletny brak kontroli nad liczbą i treścią reklam, jakie serwis-matka umieszczał na twoim blogu. Wyskakujące okienka, krzykliwe banery, średnio pasujące do treści linki nałożone na twój tekst… I te reklamy książek, których nigdy bym nikomu nie poleciła… Pamiętam, że to właśnie reklamy, a zwłaszcza irytujące banery z prężącym muskuły Krzysztofem Ibiszem, który doradza, jak być wiecznie młodym, ostatecznie skłoniły mnie do przejścia na własną domenę – jeszcze na długo przed tym, zanim upadek największych darmowych platform zmusił do tego miliony użytkowników.

5. Brzydkie szablony – w tamtych czasach mało kto przejmował się estetyką bloga… a nawet jeśli się przejmował, to kryteria tego, co uważane było za estetyczne, znacznie różniły się od dzisiejszych standardów. W nagłówkach dominowały wielkie obrazki przypominające tapety na pulpit, wiele osób nie przejmowało się neutralnym i ułatwiającym czytanie kolorem tła, stawiając na rozmaite krzykliwe czy nastrojowe odcienie, teksty pisało się tak małym fontem, że bez lupy trudno było to przeczytać, obrazki ładowały się godzinę i miały tendencje do układania się zupełnie nie tak, jak tego chciałeś… Darmowe szablony zazwyczaj były toporne, a samodzielne dostosowanie ich elementów miało w sobie coś z czarnej magii. Stąd też dość popularne były blogi z gotowymi szablonami albo elementami graficznymi do pobrania.

6. Szantażowanie, że nie będzie nowej notki, jeśli pod poprzednim tekstem nie uzbiera się wystarczająca ilość komentarzy. To były czasy, kiedy stosunkowo niewielu blogerów interesowało się marketingiem czy psychologią reklamy… Ale prawie wszyscy mieliśmy ego, które cierpiało na widok wpisów, których nikt nie komentuje.

7. Polecanie innych blogów w panelu bocznym – mam wrażenie, że w tamtych czasach chętniej polecaliśmy swoim czytelnikom inne blogi i pokazywaliśmy im, kogo sami czytamy (może też dlatego, że po prostu czytaliśmy więcej blogów). Wielu z nas miało w panelu bocznym całą listę zaprzyjaźnionych blogów, na które warto zajrzeć – i jest to nieodżałowany element. Chociaż trzeba przyznać, że nie zawsze były to tylko blogi polecane z czystego serca – w tym zakresie funkcjonował wtedy regularny handel wymienny na zasadzie: ty polecisz mnie, ja polecę ciebie.

8. Wszechobecny Comic Sans – dziś używanie tego fontu uchodzi trochę za obciach, ale kiedyś robili to dosłownie wszyscy. WSZYSCY.

9. Pisanie prosto z serca… i bez planu – SEO? A co to właściwie jest SEO? W początkach blogowania, kiedy jeszcze konkurencja w sieci nie była TAK OGROMNA, a jako taką promocję postów zapewniały nam darmowe platformy blogowe, mało kto przejmował się starannym konstruowaniem postów na potrzeby wyszukiwarek i algorytmów. Nierzadko zdarzało nam się zaczynać recenzję książki czy filmu od dwóch akapitów prywaty o czymś zupełnie innym albo poprzedzać odcinek opowiadania jakimś technicznym ogłoszeniem na temat bloga. I mało kto myślał o tym, żeby umieszczać słowa kluczowe w tytule posta, a co dopiero mówić o starannym planowaniu tekstów według wszelkich prawideł internetowego marketingu (który sam był w powijakach).

10. Dyskusje w komentarzach – i ludzie, którzy przed skomentowaniem czytają cały post, a nie tylko nagłówek. To były piękne czasy, kiedy blogi czytało się tak, jak ulubioną gazetę – od deski do deski, a nie tylko w pośpiechu przelatując tekst wzrokiem… i wielu czytelników w reakcji na dobry tekst zostawiało po sobie ślad, co sprzyjało dyskusjom i formowaniu się społeczności.

Blogowanie nieustannie i nieuchronnie się zmienia, w niektórych kwestiach na lepsze, w innych na gorsze – ale ta specyficzna atmosfera raczkującej blogosfery jest nie do podrobienia!

A wy jak długo blogujecie albo czytacie blogi? Czy są wśród was jakieś blogowe dinozaury, które pamiętają jeszcze tamte czasy?