To nie będzie recenzja najnowszego filmu Marvela Avengers: Infinity War. Bo żadnej recenzji nie dałoby się tutaj napisać bez spoilerów. Tu każde słowo ma znaczenie i potencjalnie mogłoby zepsuć komuś seans. Dlatego w tym tekście ograniczam się tylko do bardzo luźnych wrażeń z seansu. Okropnie dużo chciałabym wam powiedzieć, ale od tego będzie osobny wpis. Tutaj udało mi się dokonać niemożliwego i opowiedzieć co nieco o Infinity War bez żadnych spoilerów – nie znajdziecie tu żadnych fabularnych informacji, których nie widzieliście w trailerze. Enjoy!
Tag - Robert Downey Jr
Nie wiem jak wy, ale ja już odliczam dni i kombinuję, którą fanowską koszulkę założyć na premierę Avengers: Infinity War. Myśl o tym filmie napawa mnie jednocześnie ekscytacją i autentycznym strachem – jestem za młoda, żeby moi ukochani bohaterowie umierali, a szanse, że któryś nie wyjdzie cało ze starcia z Thanosem są dość spore. Ale jako że na razie próbuję ten strach wypierać, skupmy się dziś na pozytywach.
Wbrew pozorom odpowiedź na pytanie zawarte w tytule tego tekstu wcale nie brzmi: bo są przystojni i wielu z nich ma brytyjski akcent. To oczywiście też jest prawda, ale tym razem chciałabym się przyjrzeć zjawisku z nieco innej strony… Kiedyś pisałam już o korzyściach płynących z fangirlingu – dziś jednak spróbujmy się zastanowić nad jego przyczynami. Co takiego daje nam celebrity crush i zakochiwanie się w sławnych ludziach, że tak wiele osób ulega tego typu fascynacjom?
Seriale mają to do siebie, że człowiek się do nich przywiązuje. Z biegiem czasu zaczyna mieć swoje przewidywania i nadzieje co do losów bohaterów. Przez kilka sezonów gromadzi pytania, na które chciałby uzyskać odpowiedzi. Albo po prostu wrasta w świat przedstawiony na tyle, że aż żal go opuszczać. Problem w tym, że czasem żal też patrzeć na to, w jaki sposób twórcy postanawiają pożegnać się z serialem.
Jak się pewnie domyślacie, ten tekst może zawierać ogromne spoilery. Ostrzegałam.
Sądząc po tytule i po moim powszechnie znanym uwielbieniu dla RDJ, moglibyście się spodziewać, że w tym tekście znajdą się takie kwiatki jak: nie wybaczę mu, że nie poczekał na mnie i zdążył się już ożenić. Ale nie. Zamierzam podejść do sprawy poważnie. Ok, prawie poważnie. Bo naprawdę są takie rzeczy, których mu nie wybaczę.
