Stało się. Mamy własną rodzimą wersję kultowego serialu The Office. I jak zawsze w takich przypadkach, fani formatu wypromowanego zwłaszcza przez jego amerykańskie wcielenie, podejrzliwie spoglądają na to, co też z tego wszystkiego wyszło. Przyznaję, że sama po raczej słabym zwiastunie, który sprawiał wrażenie kompilacji żywcem zerżniętych z amerykańskiej wersji żartów, byłam dosyć sceptycznie nastawiona do całości… Ale o dziwo – zupełnie niepotrzebnie.
Rzućcie wszystko i lećcie do kina na Najmro, bo takiego polskiego filmu to chyba jeszcze nie widzieliście! Debiut fabularny Mateusza Rakowicza to czysta rozrywka w najlepszym wydaniu, zaserwowana w tak kolorowej i efektownej formie, że próżno szukać drugiego takiego obrazu w historii rodzimej kinematografii.
Polska kultura ma bogatą tradycję opowiadania o weselach. Od dramatu Wyspiańskiego po Smarzowskiego, który podejmuje ten temat już w dwóch filmach, lubimy się przyglądać zderzeniu osobowości, klas społecznych i życiowych postaw podczas burzliwych i ostro zakrapianych przyjęć po zaślubinach – i przy okazji sami przeglądać się w krzywym zwierciadle. O ile jednak zazwyczaj wesela te mają miejsce po zawarciu małżeństwa przez młodą parę, o tyle film Kuby Michalczuka, z jednej strony wpisując się w te najlepsze tradycje, z drugiej stawia pytanie o to, jak przetrwać weselną noc, gdy państwo młodzi rozmyślą się tuż przed ołtarzem.
Zaczyna się od rodzinnego oglądania meczu polskiej reprezentacji ze Zbigniewem Bońkiem w składzie – a potem jest już tylko bardziej nostalgicznie. Do kin trafił nowy film Kingi Dębskiej Zupa nic, pomyślany trochę jako rozgrywający się w latach 80-tych prequel do słynnego filmu reżyserki Moje córki krowy – choć jest to prequel na tyle nieoczywisty, że (najwyraźniej) można obejrzeć oba filmy i zupełnie ich ze sobą nie skojarzyć.
Piątka przyjaciół spotyka się na kolacji i postanawia zagrać w grę – przez cały wieczór wszyscy siedzący przy stole mają dzielić się ze sobą każdą wiadomością, jaka przyjdzie na ich telefon. To, co zaczęło się jak niewinny żart, szybko wymyka się spod kontroli, gdy na jaw zaczynają wychodzić kolejne sekrety i kłamstwa… Oparty na tym prostym pomyśle włoski film Dobrze się kłamie w miłym towarzystwie okazał się takim hitem, że ledwie 3 lata po jego premierze w różnych krajach na świecie istnieje już łącznie 18 wersji tej produkcji, a prawa zostały sprzedane do 85 krajów – co zresztą ustanowiło rekord Guinnessa w dziedzinie najczęściej remake’owanego filmu. Polska również zapragnęła mieć własną wersję – (Nie)znajomi w reżyserii Tadeusza Śliwy właśnie podbijają nasze kina. Jak wypadają w porównaniu z oryginałem?
W tegorocznym rozdaniu Oscarów stają ze sobą w szranki (i to w aż trzech kategoriach!) dwa filmy tak na pierwszy rzut oka do siebie podobne, że trudno uciec od porównań i nie próbować ich ze sobą zestawiać. Zimna Wojna Pawła Pawlikowskiego i Roma Alfonso Cuarona solidarnie wpadają do worka z napisem „te czarno-białe filmy, którymi wypada się zachwycać”, ale jeśli przyjrzeć im się bliżej, różnią się od siebie dużo bardziej, niż mogłoby się wydawać.
Pierwsza polska produkcja Netflixa opowiadająca alternatywną historię naszego kraju zbiera straszne cięgi od krytyków – trochę mnie to zasmuciło, więc postanowiłam poszukać jednak jakichś jej zalet. Trochę mi to zajęło. Nie obyło się bez wsparcia grzańca galicyjskiego. Już prawie myślałam, że nie podołam… Ale udało się. Przed wami wszystkie 8 zalet serialu 1983:
Trzytomowa biografia Jana Karskiego opracowana przez Waldemara Piaseckiego na pierwszy rzut oka nie ma zadatków na bestseller ani lekturę, na którą wszyscy będą się rzucać z wypiekami na twarzach… Sporo w niej o historii. A co gorsza, każdy z jej tomów (trzeci jest jeszcze w przygotowaniu, o dwóch poprzednich pisałam tu i tu) objętością zawstydza nawet Wielki słownik ortograficzny. Ale to są pozory. Pochłoniecie każdą z tych cegieł w trzy dni. A Jedno życie Piaseckiego to dokładnie ta książka, którą wszyscy powinniśmy czytać – zwłaszcza teraz, w roku 100 rocznicy odzyskania niepodległości. Oto, co Karski i jego życie przypominają nam o Polsce i o nas samych:
100 rocznica odzyskania przez Polskę niepodległości to okazja doskonale sprzyjająca wszelkiego rodzaju listom „100 rzeczy, które…”. To również świetna okazja, by docenić polską kulturę i to, co w niej szczególnie udane, dobre, ważne, zabawne, warte zapamiętania. Dlatego dziś przed wami, łącząc te dwie sprawy, lista 100 polskich filmów, które trzeba obejrzeć – zupełnie subiektywna i uporządkowana alfabetycznie.
Tęskniliście za Adasiem Miauczyńskim? To biegnijcie do kina, bo Marek Koterski właśnie wraca z nowym filmem 7 uczuć. Tym razem w rolę Adasia wciela się Misiek Koterski, zabierając nas do dzieciństwa i lat szkolnych Miauczyńskiego. W międzyczasie reżyser przyznaje, że to najważniejszy film w jego karierze, a krytycy zastanawiają się, czy aby na pewno najlepszy – co z tego wszystkiego wynika?
Ta strona wykorzystuje pliki COOKIES zgodnie z ustawieniami Twojej przeglądarki. Dowiedz się więcej.
The cookie settings on this website are set to "allow cookies" to give you the best browsing experience possible. If you continue to use this website without changing your cookie settings or you click "Accept" below then you are consenting to this.