Ogień i krew – to obiecuje nam rodowa dewiza Targaryenów i póki co te zapewnienia zostają na ekranie spełnione. W ramach powtórki przed finałowym sezonem Gry o Tron czas przyjrzeć się bliżej losom Targaryenów – a właściwie temu, co jeszcze pozostało z tego rodu. W tym tekście prześledzimy, którędy na przestrzeni siedmiu sezonów prowadziła droga Daenerys, jej braci i kilku innych postaci, których losy splotły się z losami Matki Smoków. [Jeśli to nie jest oczywiste, uprzedzam – tekst zawiera spoilery.]
Viserys
Królewicz na wygnaniu, jedyny żyjący syn Szalonego Króla, (wedle swojej wiedzy) prawowity następca tronu i książkowy przykład bezwzględnej mendy. Podczas Rebelii wraz z młodszą siostrą został uratowany przed nasłanymi mordercami. Ukrywa się w Essos, gdzie po latach planuje powrót i przejęcie tronu. Aby zdobyć militarne wsparcie, siłą wydaje siostrę za dzikiego przywódcę jeszcze bardziej dzikich Dothraków. Nie bierze jednak pod uwagę, że to dziewczyna zdobędzie wśród nich większy posłuch i że grożenie ciężarnej khaleesi to nie najlepszy pomysł. Zostaje brutalnie ukarany za swoją arogancję, porywczość i bycie wredną mendą – dokonuje życia oblany roztopionym złotem przez swojego wojowniczego szwagra. Ewidentnie zrobił interes życia.
Rhaegar
Pierworodny syn Szalonego Króla Aerysa II i dowód na to, że czasem jabłko pada jednak daleko od jabłoni – dobry, mądry i ponad walkę bardziej ceniący sobie poezję… Chociaż z drugiej strony może jabłko nie pada aż tak daleko… Rhaegar też miał swojego bzika, był opętany myślą o przepowiedni o Księciu, Którego Obiecano – być może po części dlatego tak łatwo przyszło mu opuszczenie pierwszej żony i porwanie (tudzież rozkochanie w sobie) Lyanny Stark za cenę wszczęcia wojny, doprowadzenia do własnej śmierci i śmierci większości Targaryenów. Dokonał żywota zatłuczony młotem przez Roberta Baratheona… ale cóż zrobić. Ważne, że z lodu i ognia narodził się mały Aegon znany również jako Jon Snow.
Aegon
Zobacz także: Jon Snow.
Daenerys
Dziewczyna, która przeszła drogę od nastoletniej królewny na wygnaniu, przez Matkę Smoków, po panią ludzkich serc i rekordzistkę ilości królewskich przydomków. Tuż po urodzeniu wraz ze starszym bratem musiała opuścić Westeros, ścigana przez morderców nasłanych przez uzurpatora Roberta Baratheona. Kilkanaście lat później w nadziei na pozyskanie wojowników, którzy pomogą jej bratu odzyskać tron, zostaje siłą wydana za mąż za starszego przywódcę dzikiego plemienia Dothraków. Co nie brzmi zachęcająco, ale przynajmniej w prezencie ślubnym dostaje trzy smocze jaja. Zapowiadający się dość przemocowo związek na skutek syndromu Sztokholmskiego, niewrażliwego scenopisarstwa tudzież uroku osobistego Jasona Momoa błyskawicznie zamienia się jednak w najbardziej romantyczną miłość w całym serialu.
Sielanka nie trwa jednak długo, bo wkrótce Daenerys traci nienarodzonego syna i musi udusić swojego obłędnie przystojnego męża poduszką – gdy ten na skutek rozjątrzonej przez mściwą czarownicę rany i jej zdradzieckich magicznych rytuałów wpada w stan wegetatywny bez nadziei na poprawę. Po tym bolesnym wydarzeniu młoda wdowa podwójnie zaskakuje wszystkich: najpierw chcąc spłonąć na stosie razem ze zwłokami męża, a potem wychodząc z ognia nietknięta i w towarzystwie trzech małych smoków. Po śmierci Drogo przez pewien czas błąka się z resztką lojalnych jej Dothraków i Jorah Mormontem po pustyni, aż w końcu dociera do bogatego miasta Quarth. Ma nadzieję, że uda jej się wytargować wojskowe wsparcie i statki potrzebne do wydarcia Żelaznego Tronu z rąk potomków uzurpatora. Na miejscu pada jednak ofiarą spisku miejskiej Rady i najbogatszego z kupców, który próbuje ją w manipulować w małżeństwo. Jej smoki zostają ukradzione, co prowokuje bardzo emocjonalną reakcję Daenerys i serię memów pod znakiem WHERE ARE MY DRAGONS?
Kradzież smoków i próba szantażu działają jej na nerwy na tyle skutecznie, że decyduje się wymordować całą Radę i wkroczyć na ścieżkę powalającą odblokować tytuł Wyzwolicielki z Okowów. W kolejnym napotkanym mieście kupuje i uwalnia niewolniczą armię Nieskalanych, którzy w podzięce ślubują jej lojalność, za sprawą Daario Naharisa zyskuje poparcie kompanii najemników, by potem siłą zdobywać kolejne miasta i przywracać wolność niewolnikom.
W sferze prywatnej Daenerys wdaje się w romans z Daario Naharisem, a także ma pewne problemy wychowawcze ze swoimi dorastającymi smokami – co skutkuje daniem im na pewien czas szlabanu (czyt. zamknięciem w lochach). Jakby problemów z dziećmi było mało, musi też dyscyplinować ser Friendzone’a – najpierw, gdy ten się do niej przystawia, potem gdy jest zazdrosny o wpływy (mhm, wpływy) Daario, a wreszcie, gdy wychodzi na jaw, że szpiegował ją na rzecz Roberta Baratheona.
W sferze zawodowej zdobywa zaś doświadczenie w rządzeniu: nie bez problemów i przelewu krwi zaprowadza porządek w Zatoce Niewolników. W tym celu przez chwilę rozważa poślubienie jednego z możnych w Mereen, ale szybko okazuje się, że przyszły mąż planuje zamach na jej życie. Z pomocą Mormonta, który mimo wygnania ciągle jest blisko, udaje jej się uniknąć śmierci i odlecieć na jednym ze smoków. Smok jest jednak krnąbrny i Daenerys ląduje daleko od swoich ludzi, gdzie zostaje pojmana przez wrogie klany Dothraków. Jako wdowa po khalu zostaje odesłana do jedynego miasta Dothraków i poinformowana, że zgodnie z tradycją spędzi tam resztę życia i że w dodatku rada khalów zdecyduje o ukaraniu jej za wdowią dezercję. Jorah i Daario przybywają jej na ratunek, ale na miejscu okazuje się, że Daenerys ma już plan i zamierza przejąć kontrolę nad siłami Dothraków, używając swojej sztuczki z ogniem – podczas spotkania z khalami wywołuje pożar, zabijając ich wszystkich i znów wychodząc z ognia nietknięta.
Po powrocie do Mereen dzięki knowaniom Varysa Daenerys zawiera pakt z Yarą Greyjoy, która zapewnia jej statki potrzebne do podróży do Westeros i po latach wreszcie rusza do swojej ojczyzny. Uzbrojona w rozsądek i polityczny umysł Tyriona Lannistera, szpiegów lorda Varysa i całkiem pokaźną armię ląduje w Dragonstone. Słysząc o dokonaniach Jona Snowa, wzywa go do siebie, by uznał jej władzę. Jon jednak przyjeżdża z opowieścią o zombie i zagrożeniu nadchodzącym z Północy. Przez pewien czas nie mogą dojść do porozumienia, ale ostatecznie sprawy rozwiązują się dzięki dyplomacji Tyriona, rozbiciu floty Daenerys przez Eurona Greyjoya i uczuciu rodzącemu się między ciocią Daenerys i jej jak zwykle niczego nieświadomym bratankiem Jonem. I dzięki temu, że Daenerys musi na smoku ratować tyłek Jona i jego ludzi, gdy ten wyrusza za Mur po chodzący dowód, że nadciąga apokalipsa zombie. Widząc armię nieumarłych z bliska i tracąc jednego ze swych smoków, Daenerys postanawia na jakiś czas zawiesić swoje dążenia do odzyskania tronu i najpierw wspomóc Snowa w ratowaniu świata żywych.
Khal Drogo
Wódz wojowniczego klanu Dothraków – i to nie byle jaki, bo udało mu się zdobyć tę pozycję w młodym wieku i zgromadzić wokół siebie wyjątkowo duży khalasar. Nigdy nie został pokonany w walce.
Drogo zapragnął się ożenić z najpiękniejszą i najbardziej egzotyczną kobietą na świecie – w ten sposób zaaranżowane zostało jego małżeństwo z Daenerys Targaryen. W zamian za jej rękę Drogo oferuje jej bratu pomoc w odbiciu Żelaznego Tronu z rąk uzurpatora – ale ten sojusz nie trwa długo. W przeciwieństwie do uroczej żony, niecierpliwy i wredny szwagier nie zaskarbił sobie w oczach Drogo ani szacunku, ani tym bardziej sympatii, więc gdy tylko w złości zaczął grozić ciężarnej Daenerys, Drogo zamiast korony 7 królestw podarował mu cokolwiek ironiczną śmierć, wylewając mu na głowę roztopione złoto.
Kiedy król Robert nasyła na jego żonę zabójcę, Drogo przysięga, że posadzi swojego syna na tym „żelaznym krześle” za morzem, i rusza plądrować okoliczne wioski, by zdobyć niewolników i wymienić ich na pokaźną flotę. Na widok zwyczajowych poczynań Dothraków z mieszkańcami napadniętej osady Daenerys błaga męża, by zakazał swoim ludziom gwałtów. Drogo ulega żonie, ale tym samym naraża się na drwiny jednego ze swoich ludzi, który w niewybrednych słowach sugeruje, że Drogo jest pantoflarzem. Ta zniewaga kończy się pojedynkiem i śmiercią złośliwego delikwenta, Drogo kończy zaś z drobną raną na piersi – nie przeczuwając, że będzie to jego zguba.
Pozwala, by jego ranę opatrzyła świeżo zdobyta niewolnica Mirri Maz Duur, ta jednak, nie dość, że pragnie zemsty, to jeszcze jest czarownicą – i zatruwa ranę, która z czasem doprowadza Drogo na skraj śmierci. Kiedy Daenerys nakazuje jej użyć magii, by uratować khala, Mirri Maz Duur wykręca jeszcze ostatni morderczy numer, w tajemniczym rytuale wprowadzając Drogo w nieodwracalny stan wegetatywny i zabijając jego nienarodzonego syna. Wkrótce potem największy wojownik wśród Dothraków dokonuje żywota litościwie uduszony poduszką przez własną żonę.
Jorah Mormont
Znany również jako ser Friendzone. Musiał uciekać z Westeros, kiedy przyłapano go na nielegalnej tam sprzedaży niewolników, czym próbował zarobić na niekończące się potrzeby finansowe swojej żony. Zadomowił się w Essos i został szpiegiem lorda Varysa, donosząc mu o poczynaniach Targaryenów na wygnaniu. Wkrótce jednak nabrał do Daenerys szacunku, sympatii i w końcu się bez wzajemności zakochał – a po tym, jak przyszło mu ratować ciężarną Daenerys przed zabójcą nasłanym przez króla Roberta, przysiągł jej lojalność, zrywając swój układ z Varysem.
Jest świadkiem tego, jak Daenerys wkracza w ogień i wychodzi z niego Niespalona? i w towarzystwie trzech małych smoków, za jednym zamachem dodając aż dwa tytuły do swojej niekończącej się listy królewskich przydomków. Jorah trwa przy Daenerys w ciężkich momentach (gdy jej khalasarowi grozi śmierć z głodu na pustyni) i w chwilach sukcesu (gdy ta podbija kolejne miasta i uwalnia niewolników), doradza jej i wiernie służy – do momentu, aż na jaw wychodzi to, że początkowo ją szpiegował, a rozczarowana i wściekła Daenerys karze mu odejść.
Wygnany Jorah zapija smutki gdzieś w Volantis, gdzie spotyka lorda Varysa i Tyriona Lannistera, którzy zmierzają na spotkanie z Daenerys. Jorah porywa Tyriona w nadziei, że ukochana królowa mu wybaczy, gdy ten dostarczy jej tak cennego jeńca. Ich wspólna wycieczka nie jest jednak usłana różami… Przepływając przez Starą Valyrię, Jorah zaraża się szarą łuszczycą uchodzącą za nieuleczalną i wyjątkowo wredną chorobę, a potem wraz z Tyrionem zostaje pojmany i sprzedany jako niewolnik. Trafia do Mereen, gdzie ma walczyć jako gladiator ku uciesze tłumów. Podczas jednej z takich walk po raz kolejny udaje mu się uratować Daenerys przed zamachem (i odzyskać własną wolność).
Gdy ta ucieka na smoku, a potem zostaje porwana przez wrogie dothrackie plemię, Jorah wraz z Daario Naharisem wyrusza jej na pomoc, czym udaje mu się trochę zmiękczyć jej serce. Sam jednak oferuje, że znów ją opuści, zdradzając, że jest zarażony szarą łuszczycą. Przejęta Daenerys nakazuje mu znaleźć lekarstwo i się uleczyć. W poszukiwaniu lekarstwa Jorah trafia do Starego Miasta i ma szczęście spotkać tam Sama Tarly, który wbrew ekspertyzie bardziej doświadczonych maestrów podejmuje się próby i uzdrawia Mormonta. Uleczony Jorah wraca do Daenerys, która zdążyła już dotrzeć do Westeros i poznać kolejnego faceta, który sprzątnie mu ją sprzed nosa, Jona Snowa. Jorah dociera do Dragonstone akurat na czas, by towarzyszyć Jonowi w wyprawie za Mur w poszukiwaniu pokazowego zombiaka do celów edukacyjno-propagandowych. Prawie ginie, w ostatniej chwili zostaje uratowany przez Daenerys i ze zgrozą patrzy na śmierć jednego z jej smoków. Towarzyszy swojej królowej podczas negocjacji z Lannisterami, a potem wraz z nią rusza na Północ, bronić świata żywych przed białą śmiercią.
Lord Varys
Królewski doradca odpowiedzialny za wywiad i imponującą sieć szpiegów. W tej roli służył Szalonemu Królowi, Robertowi, Joffreyowi i Tommenowi – choć sercem cały czas był wierny Targaryenom i jak mógł, sprzyjał Daenerys. Co w zasadzie można by kwestionować, zważywszy, że nie powstrzymał dwóch zamachów na jej życie, ale skoro tak mówi… Wie o (prawie) wszystkim, co się dzieje w 7 królestwach i poza nimi, i sprytnie wybiera, z kim podzielić się jaką informacją. Jak na szpiega przystało, spiskuje i demaskuje spiski, ale jest przy tym całkiem przyzwoitym człowiekiem – przynajmniej w tych chwilach, w których jego służba królestwu nie wymaga bycia nieprzyzwoitym.
Zaprzyjaźnia się z Tyrionem Lannisterem w czasach, gdy ten pełni funkcję Królewskiego Namiestnika przy Joffreyu. Pomaga mu opracować plan obrony Królewskiej Przystani przed siłami Stannisa. Nawet zwierza mu się z osobistych historii, opowiadając o tym, jak w dzieciństwie był niewolnikiem i został wykastrowany przez czarodzieja. Przyjaźń nie przeszkadza mu jednak zeznawać przeciwko Tyrionowi, gdy ten zostaje oskarżony o zamordowanie króla Joffreya… ale po wyroku skazującym wraz z Jaime Lannisterem pomaga Tyrionowi uciec z Królewskiej Przystani, a po chwili namysłu odpływa razem z nim do Essos, gdzie ujawnia swoją lojalność wobec Targaryenów i przekonuje Tyriona, że Daenerys jest jedyną nadzieją na zaprowadzenie porządku w 7 królestwach.
Nie bez przygód obaj dołączają wreszcie do popleczników khaleesi, Tyrion zostaje jej doradcą, a Varys zaczyna używać swoich szpiegowskich talentów, by ugruntować jej pozycję w Mereen. Kiedy udaje się to osiągnąć, wyrusza do Westeros, zawczasu zjednywać jej sojuszników – i zdobywa dla niej wojska Dorne, Reach i sporą część Żelaznej Floty Greyjoyów. Gdy Daenerys wreszcie decyduje się mu zaufać, Varys obiecuje jej, że jeśli stałaby się zagrożeniem dla królestwa, jak tylu jej poprzedników i jej niezrównoważony psychicznie ojciec, nie będzie przeciw niej spiskował, tylko powie jej to w twarz.
Ogień i krew – tego zdecydowanie nie brakowało w historii Daenerys Targaryen… i raczej nie będzie brakować w finałowym sezonie. Jak potoczą się dalsze losy Matki Smoków? Czy uda jej się zasiąść na Żelaznym Tronie, czy może uzna pierwszeństwo swojego bratanka? I czy smoki wystarczą, by pokonać armię nieumarłych? Mam nadzieję, że ósmy i ostatni sezon Gry o Tron przyniesie odpowiedzi na te pytania!
