10 znanych pisarzy i ich cameo na ekranie

263

Zazwyczaj myślimy o nich jako o autorach powieści, wierszy i opowiadań. Ale kiedy ich utwory zostają przeniesione na kinowy lub telewizyjny ekran, słynni pisarze czasami dają się skusić na gościnny występ w adaptacji swojego dzieła. Przed wami 10 słynnych pisarzy i ich cameo w filmach i serialach na podstawie ich twórczości.*

Margaret Atwood: Opowieść Podręcznej, Grace i Grace

Twórczość Margaret Atwood przeżywa w ostatnich latach prawdziwy renesans – w dużej mierze za sprawą seriali, które przypomniały o niej szerokiemu gronu odbiorców i przyciągnęły całe rzesze nowych fanów. Opowieść Podręcznej z miejsca zajęła wysoką pozycję wśród najważniejszych seriali ostatnich lat – a co uważniejsi widzowie w otwierającym serial pierwszym odcinku zauważą samą autorkę w roli jednej z Ciotek w Czerwonym Centrum wychowującym pierwsze pokolenie Podręcznych. Na Ciotkę graną przez Atwood nie sposób nie zwrócić uwagi – w pewnym momencie uderza ona w twarz główną bohaterkę. Atwood zaliczyła także mały występ w ekranizacji książki Grace i Grace pod tym samym tytułem – w czwartym odcinku w scenie w kościele zagrała oburzoną kobietę, która głośno komentuje romans Thomasa Kinneara z jego gosposią.

Stephen King: Smętarz dla zwierzaków i mnóstwo innych filmów

Stephen King ewidentnie aspiruje do roli króla filmowych i serialowych cameo. Legendarny scenarzysta komiksowy Stan Lee i jego występy w produkcjach Marvela deptały mu po piętach, ale to King zaczął wcześniej – już na początku lat osiemdziesiątych zaczął się pojawiać na ekranie produkcji, do których pisał scenariusze. W 1982 roku zagrał dość dużą rolę w Koszmarnych opowieściach w opartym na jego opowiadaniu Weeds segmencie The Lonesome Death of Jordy Verrill. W Smętarzu dla zwierzaków z 1989 roku prowadził pogrzeb, a w To Rozdział 2 sklep ze starociami, z którego jeden z bohaterów chce odkupić swój stary rower. Zaś na przestrzeni kilkudziesięciu lat pomiędzy tymi filmami zaliczył cameo w wielu produkcjach opartych na swoich opowiadaniach (albo scenariuszach bazujących na pomysłach, których nigdy nie rozwinął do formy książkowej) – jego bohaterowie m.in. dowozili pizzę (Czerwona Róża), pracowali w aptekach (Przeklęty), pili kawę w restauracjach (Pod kopułą) i bywali ofiarami morderstw (Mr. Mercedes).

Irvine Welsh: Trainspotting, T2 Trainspotting

Szkocki pisarz, którego twórczość dała nam jeden z najbardziej kultowych filmów lat 90., sam również pojawił się na ekranie zarówno oryginalnego Trainspotting, jak i kontynuacji z 2017 roku. Welsh w obu filmach wystąpił w dość istotnej roli – zagrał dilera nazwiskiem Mikey Forrester, u którego bohater grany przez Ewana McGregora zaopatruje się w narkotyki. Ciekawie jest zresztą porównać oba te występy, bo zarówno prezencja bohatera, jak i okoliczności, w których pojawia się na ekranie, mówią całkiem sporo o tym, jaką przeszedł drogę.

Charles Bukowski: Ćma barowa

Bukowski ze swoim charakterystycznym stylem bycia i niespecjalnie atrakcyjną prezencją może i nie miał zadatków na gwiazdę Hollywood – ale zaliczył występ w co najmniej jednym filmie i to zresztą pokazywanym na festiwalu w Cannes. W 1987 roku ukazał się film Ćma barowa nakręcony przez Barbeta Schroedera według scenariusza napisanego przez Bukowskiego na podstawie jego własnych doświadczeń i motywów z jego wcześniejszych tekstów. Główne role w filmie o inteligentnym pijaku, który między wędrówkami od baru do baru pisze wiersze i opowiadania, zagrali Mickey Rourke i Faye Dunnaway – a Bukowski wystąpił w naturalnej dla siebie roli sączącego piwo klienta knajpy, na którym kamera zawiesza oko na chwilę dłużej niż na pozostałych.

BONUS: Na polskim podwórku podobne cameo zaliczył Jerzy Pilch, występując jako mężczyzna w barze w adaptacji Spisu cudzołożnic z 1995 roku.

John le Carré: Nocny recepcjonista, Szpieg, Mała doboszka, Zdrajca w naszym typie

Ponad osiemdziesięcioletni brytyjski pisarz lubi się pojawiać na ekranie w adaptacjach swoich dzieł – zaliczył już co najmniej 5 tego typu występów. Najsłynniejsze produkcje z jego udziałem to nominowany do Oscara film Szpieg (Tinker Tailor Soldier Spy) z 2011 roku, w którym autor zagrał gościa na świątecznym przyjęciu MI6, oraz serial Nocny recepcjonista, gdzie le Carré wystąpił jako podenerwowany klient restauracji, którego wcielający się w główną rolę Tom Hiddleston pacyfikuje swoim urokiem osobistym. Oprócz tego le Carré pojawił się także na ekranie jako strażnik w muzeum w Zdrajcy w naszym typie z 2016 roku oraz w dwóch wersjach Małej doboszki – w filmie z 1984 roku pod swoim prawdziwym nazwiskiem zagrał policjanta, a w serialu z roku 2018 kelnera.

Stephenie Meyers: Zmierzch, Zmierzch: Przed świtem – część 1

Autorka, która rozbiła bank bestsellerowym romansem o migoczących w słońcu wampirach, pojawia się gościnnie w dwóch częściach ekranizacji swojej powieści. W 2008 roku pojawiła się w Zmierzchu jako jedna z klientek restauracji – siedzi przy ladzie ze swoim laptopem, a w pewnym momencie kelnerka nawet zwraca się do niej po imieniu, serwując jej wegetariańskie danie. W 2011 roku pojawiła się także w pierwszej części filmu Zmierzch: Przed świtem jako jedna z gości na ślubie Edwarda i Belli.

Lee Child: Jack Reacher

Spostrzegawczy fani cyklu sensacyjnych powieści o rozwiązującym podejrzane sprawy kryminalne Jacku Reacherze mogli zauważyć autora w filmie z 2012 roku. W scenie, w której grany przez Toma Cruise’a bohater wychodzi z aresztu, odbierając z depozytu swoją szczoteczkę do zębów, Lee Child zagrał policjanta siedzącego za biurkiem.

Kathryn Stockett: Służące

Ciepły i szczery komediodramat z 2011 roku z nagrodzoną za niego Oscarem Octavią Spencer, zrobił swego czasu furorę wśród widzów – ale być może nie wszyscy pamiętają o tym, że był adaptacją powieści Kathryn Stockett pod takim samym tytułem. Autorka zresztą pojawia się w jednej ze scen filmu – w perłach i uroczej sukience rodem z lat 60. siedzi w tłumie na spotkaniu Junior League w kościele.

Hunter S. Thompson: Las Vegas Parano (Fear and loathing in Las Vegas)

Szalony i narkotyczny film z ogolonym prawie na zero Johnnym Deppem w roli głównej nie ukrywa tego, że jest adaptacją równie szalonej i narkotycznej książki Huntera S. Thompsona pierwotnie publikowanej w kawałkach na łamach magazynu „Rolling Stone”. Film idzie nawet o krok dalej i serwuje nam swego rodzaju naćpane meta-cameo. Thompson, który był pierwowzorem głównego bohatera Raoula Duke’a i nawet pierwotnie pisał tekst pod tym właśnie pseudonimem, pojawia się we flashbackach tej postaci. Podczas gdy Duke zza kadru opowiada, jak spędzał czas w pewnym klubie, na ekranie przechodzący przez salę bohater zauważa „samego siebie”, czyli Huntera S. Thumpsona, który przy stoliku obok odpala papierosa jakiejś dziewczynie. Głos zza kadru z niemałym zdziwieniem stwierdza wtedy: „Byłem tam… o Matko Boska, ja tam jestem!” i dodaje, że z pewnością musiał być pod wpływem jakichś środków.

Kurt Vonnegut: Matka noc

Paradoksalnie najbardziej znane cameo z udziałem Vonneguta nie pochodzi z adaptacji jego tekstów – w 1986 roku pisarz wystąpił w filmie Powrót do szkoły, gdzie jeden z bohaterów zatrudnił go do napisania pracy na temat twórczości… Kurta Vonneguta. Ale pisarz pojawiał się również w adaptacjach swoich utworów. W wyreżyserowanym przez Keitha Gordona filmie Matka noc z 1996 roku pisarz zaliczył małe cameo – wystąpił w roli smutnego mężczyzny, który mija głównego bohatera na ulicy. W Śniadaniu mistrzów z 1999 roku wypowiedział z kolei jedno zdanie jako reżyser reklamy.

A czy wasi ulubieni pisarze zaliczyli jakieś filmowe cameo?

---

*Dla tych, którzy zastanawiają się, gdzie jest Stan Lee, odpowiadam: zawsze w moim sercu, ale w tym tekście skupiam się głównie na autorach powieści i opowiadań.